Bezkresne równiny

Ire

Taak... ehh... takie coś kładzie cię na łopatki.

Xsena

- Jak dobrze że nie mam takich problemów ... - dalej patrzyła w niebo .

Ire

Popatrzyłam na Xsenę -Przykro mi że nie masz nikogo.-

Xsena

- Polubiłam już samotność - wstała i podeszła do wilczycy - A ty nie marnuj miłości . Wybierz tego którego na prawdę kochasz .

Ire

Po tych słowach zalałam się łzami - J-ja wieem kogo kochaaam! A-ale niee chcee nikomu z-złaamać seeercaa!

Xsena

Osłoniła ją skrzydłem na znak przytulenia .

Ire

Nadal łkała przesuwając łapę po ziemi.

Xsena

- Nie płacz - pocieszała ją

Ire

*Wzieła głęboki oddech i spróbowała się uśmiechnąć przez łzy*

Xsena

- Nic na siłę . jak chcesz płacz , śmiało . Tez masz uczucia - usiadła obok niej .

Ire

NIE!!!! Nie mogę płakać!!! Zostałam odpowiednio wyszkolona na wojownika! Nie mogę płakać!!! Zdobyłam tytuły i honory!! Nie mogę teraz zniżyć się do płaczu!!

Xsena

- Jesteś wilczycą o uczuciach - odpowiedziała dość głośno - Też kiedyś byłam wojownikiem .

Ire

*Wyprostowała się a z niej znowu błysło światło potęgi* Dzięki Xsena. Zachowam to w pamięci.

Xsena

- W razie czego służę pomocą , możesz na mnie liczyć .

Ire

Masz szczere podziękowanie od Przywódcy Wojowników *ukłonęła się*